همچون شمع که در گریستن خویش ، قطره قطره می میرد

ذوب می شوم و محو می شوم و پایان می گی

چه دشوار شده است دم زدن !

در این جا که هر درختی مرا قامت تفنگی است

و صداهرگامی غمم !

تو می دانی که من

از میان همه نعمت های این جهان ، آن چه را برگزیده ام و دوست می دارم

تنهایی استدای هرگامی غمم !رم