آن چه قدمت یک عشق و دوست داشتن را مقدس و دائمی می کند ، داشتن رابطه ای است که بتوانید با اعتماد و تکیه بر آن زندگی خود را بنا کنید و مطمئن باشید که هرگز درد فراغ شما را نخواهد آزرد و به حال خود رها نخواهید شد.

آنچه در این بین رابطه ی عاطفی شما را ممکن است تحت سلطه قرار دهد و از شکوه آن بکاهد این است که: شما به دوست داشته شدن طوری عادت کنید که قدردانی و احترام به آن عطوفت از یادتان برود و با آن مانند تمام داشته های معمول و پیش پا افتاده برخورد شود. در حالی که حقیقت این است که داشتن جایگاه عاطفی و عشق در زندگی هر فرد گوهر نایابی است که معمولا با از دست دادن آن نه تنها زندگی تلخ و بی رنگ می شود، بلکه گاهی کسب مجدد آن دشواری های بسیار دارد. بنابراین در این حالت شما با حسرت بزرگی در قلب و روح خود روبه رو خواهید بود که پیوسته جای خالی کسی را به یادتان می آورد که وی را به علت بی توجهی و عادت به عدم قدردانی از دست داده اید.